Urodził się w 1938 r. w Wierzchowiskach. Studia na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom u prof. Jacka Pugeta w 1964 r. Po studiach osiadł w Szczecinie. Laureat Nagrody Artystycznej Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie w roku 1972 i Nagrody Artystycznej Miasta Szczecina w 2005 oraz wyróżnienia na VI Międzynarodowym Biennale Dantesca w Rawennie w 1983 r.
Podstawowe figury geometryczne - prostokąt, trójkąt i koło, postać ludzka sprowadzona do znaku, granitowa kula. Z tych elementów tworzy Stanisław Biżek swoje małe formy rzeźbiarskie. Wycina je, zestawia, rozkrawa, wygładza, graweruje, czasem dopełnia w zaskakujący sposób. Wówczas w jego rzeźbach pojawiają się rzeczy-symbole: kwiat, kropla wody, klepsydra. W "Zapisanych w gwiazdach" koło jest sferą niebieską, a prostokąt otwartym oknem, przez które możemy ujrzeć swój los. W kompozycji "Na ratunek Ziemi", opatrzonej cyfrą II, koło jest Ziemią, pękniętą i "naprawianą" przez ludzi. W "Abstynencie" z kieliszka, banalnego symbolu alkoholowych uciech i dramatów, niespodziewanie wyrastają młode pędy. W rzeźbie "Życie" pąk o syntetycznej formie wyrasta ponad geometryczną prostokątną ramę, pnąc się ku nieskończoności. Stanisław Biżek chętnie nadaje swoim pracom wyraziste tytuły, które komentują zamysł artysty, udobitniają przesłanie kompozycji, czy prowadzą dialog z rzeźbą. Skrót myślowy, konwencjonalny symbol, gra skojarzeń, żart są narzędziami pracy rzeźbiarza na równi z piłą, rylcem, tokarką i formą odlewniczą. Lapidarność formy, szlachetność materiału - brązu, aluminium, granitu, marmuru - i biegłość warsztatowa nadają tym niewielkim pracom rys elegancji. Co ciekawe, mimo swych stereometrycznych kształtów rzeźby te nie żyją w przestrzeni, lecz są jak płaskorzeźby, potrzebują tła. Czyż nie przejawia się w tym szczególne zamiłowanie artysty do medalierstwa? "Jeszcze na studiach polubiłem rzeźbę kameralną." - przyznał Stanisław Biżek w jednym z wywiadów - "Bo żeby coś wyrazić, określić, nie musi to być wielka rzeźba".
