Urodził się w 1930 roku w Sromowcach Niżnych. Jako jeden z pierwszych absolwentów ukończył Państwowym Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem pod kierunkiem prof. Antoniego Kenara. W latach 1955-1959 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (ukończył Wydział Rzeźby, a następnie Studium Konserwacji Dzieł Sztuki). Całe życie zawodowe związany ze swą macierzystą uczelnią, w latach 1978-80 – prorektor, 1982–2000 dziekan Wydziału Rzeźby. Odznaczony m. in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Edukacji Narodowej.
Prezentował swoje prace na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą (m.in. w Berlinie, Oslo, Moskwie, Rzymie, Florencji, Wiedniu, Bonn, Budapeszcie). Wielokrotny laureat nagród i wyróżnień konkursów i wystaw (m. in. nagrody artystycznej Miasta Krakowa „Za wybitne osiągnięcia w dziedzinie rzeźby” w 1986 r.) W roku 2005 r. w Pałacu Sztuki w Krakowie miała miejsce retrospektywna wystawa prac artysty z okazji 75-lecia urodzin i 50-lecia pracy twórczej, zaprezentowana następnie w 2007 r. w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. S. Borzęcki rzeźbi głównie w drewnie, a na jego bogaty dorobek artystyczny składają się realizacje pomnikowo-plenerowe, sakralne, cykle rzeźbiarskie, portrety, reliefy, a także medale i plakiety. Zajmuje się też konserwacją – jest m. in. autorem rekonstrukcji maszkaronów krakowskich Sukiennic, zniszczonych w trakcie wichury w 2002 r.
