Maluje głównie temperą, farbą bez blasku, nieprzejrzystą i ciężką, która w jednych jej pracach nabiera lekkości akwareli, a w innych grubo nakładana, uzupełniana wyklejaniem i wycinaniem kolejnych warstw staje się elementem kolażu. S. Godowską interesują rzeczy stworzone ludzką ręką, bogate i wymyślne kształty przedmiotów wśród których żyjemy, od tych niezauważalnych, służących nam na co dzień, po wyrafinowane dzieła sztuki. Na plenerach szuka więc nie widoków przyrody, ale rzeczy. Sieczkarnia, standardowy domek kempingowy, czy stary kaloryfer w ciasnych kadrach jej obrazów dostępują malarskiej nobilitacji – z banalnych stają się osobliwe, niezwykłe, ciekawe. Zaś natłok wrażeń z letnich wypraw do Paryża przerodził się w cykl "Ożywionych pomników", których pozornie chaotyczna kompozycja rządzi się logiką pamięci i emocji.