Studiował od 1928 r. w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Konstantego Laszczki, Wojciecha Weissa, a później również Edwarda Wittiga. Przez rok kształcił się na Wydziale Rzeźby i Brązownictwa w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu. Dyplom krakowskiej ASP uzyskał w 1937 r., a następnie uczył metaloplastyki w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w Warszawie.
Po wojnie przeniósł się na stałe do Warszawy i pracował w Państwowej Pracowni Konserwatorskiej, a także wykładał rysunek i modelowanie na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Z pierwszych lat jego artystycznej działalności pochodzi Pomnik Strzelców Podhalańskich w Przemyślu, Łucznik w Warszawie i Centurion w Kołomyji. W czasie okupacji wykonał między innymi Portret Edwarda Wittiga oraz Portret Janiny Pollakówny. W 1950 r. otrzymał I nagrodę w konkursie na rzeźbę-fontannę w Dolinie Szwajcarskiej w Warszawie, a rok później II nagrodę za rzeźbę grupową dla Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej. Był też laureatem konkursu na wystrój stacji metra „Targowa” oraz autorem nagrodzonego Pomnika Wdzięczności w Warszawie.
W. Łukijanów uprawiał tradycyjną rzeźbę realistyczną, którą reprezentuje także „Portret Ewuni” eksponowany w Galerii Kapitańskiej. Prace rzeźbiarza są niezwykle rzadkie na rynku antykwarycznym.
