Wybitna polska rzeźbiarka, związana z powojenną Grupą Krakowską. Absolwentka krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1954 roku (dyplom u prof. Jerzego Bandury). Ma w swoim dorobku ekspresyjne rzeźby figuralne (cykl „Głowy” z lat 60. XX w.), rzeźby konstruktywistyczne („Koniec wieku czyli prosta nieskończona” 1996/1997) i projekty konceptualne („Bezwzględne wyeliminowanie rzeźby jako pojęcie kształtu” 1972/1994).
Od lat 50. XX w. uczestniczyła w wielu wystawach międzynarodowych, m. in. w Norwegi (1958 r.), Holandii (Wystawa Rzeźby Współczesnej w 1964 r.), Francji (III Międzynarodowym Biennale de Paris’63) i w Anglii (Edinbourgh International Festival, 1972 r.) oraz w licznych wystawach krajowych we wszystkich znaczących galeriach w Polsce. W 1990 r. retrospektywną wystawę monograficzną jej prac zorganizowała krakowska galeria „Zderzak”. W tym roku jej prace eksponowane były na wystawie polskiej rzeźby współczesnej „Państwo Dydony”, która miała miejsce w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie i Galerii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W latach 2005-2007 artystka zrealizowała legendarną rzeźbę-fontannę „Fryderykowi Chopinowi” według projektu z w 1949 r. innej wybitnej artystki z Grupy Krakowskiej Marii Jaremy. W 2007 r. awangardowa fontanna stanęła na Plantach naprzeciw Filharmonii Krakowskiej. W kolekcji Galerii Kapitańskiej znajduje się natomiast rzeźba „Kobieta”, która stanowi przestrzenną transpozycję osiągnięć formalnych polskiego formizmu, szczególnie bliską malarstwu Tytusa Czyżewskiego.
