Już w 1945 roku osiedli w Szczecinie malarze z różnych stron, tworząc niewielkie, borykające się z wieloma problemami środowisko plastyczne. Wykształceni w przedwojennych uczelniach, od Krakowa, Warszawy i Wilna po Paryż i Zurich, reprezentowali najczęściej nurt realistyczny lub kolorystyczny, a zafascynowani nowym miejscem, tworzyli widoki miasta, rzeki, portowych nabrzeży. Ta nieliczna i zmienna (bo nie wszyscy zakotwiczyli się w Szczecinie na dłużej) grupa gwałtownie powiększyła się w początkach lat pięćdziesiątych za sprawą kilkunastu osiadłych w mieście młodych absolwentów uczelni w Sopocie (grupa sopocka) i ich rówieśników z szkół artystycznych Krakowa, Warszawy, Torunia. Przywieźli oni nie tylko entuzjazm i energię, ale też różnorodne style w mniejszym lub większym stopniu związane z malarską awangardą: kubizmem, fowizmem, abstrakcją, surrealizmem. Ich malarski świat niepomiernie się poszerzył, a szczecińska sztuka wzbogaciła. Większość tych artystycznych przybyszów pozostała w Szczecinie na całe życie, długo dominując w szczecińskiej plastyce. Z biegiem lat dołączali do nich młodsi, wnosząc nowe idee, jakimi był w latach siedemdziesiątych powrót do malarstwa figuratywnego czy realizmu w nowej wersji. Stowarzyszenie Sztuka-Promocja-Edukacja chce przypomnieć twórców tych lat. Po śladach, jakimi są dziesiątki obrazów, grafik, rzeźb, projektów zawsze możemy wrócić do ich świata, przebogatego świata czasów minionych. A dzięki tym powrotom ich autorzy pozostaną wciąż NIEZAPOMNIANI.

- Maria Łopuch